dinsdag 15 april 2014

Goede voornemens en de werkelijkheid


Alweer enige maanden geleden kreeg ik een verzoek van een vrouw die ook over afvallen wou gaan bloggen. Ze schreef:

 “Ik heb de neiging om mijn blog na enige tijd weer van het toneel te laten verdwijnen. Ik verzoek je hierbij om als dit gebeurt, mij hierop aan te spreken.”

Maar zo’n verzoek vind ik een beetje moeilijk. Zelf ben ik ook wat minder enthousiast aan het bloggen. Dit komt omdat ik  twee kilo ben aangekomen. Gelukkig is de psycholoog waarbij ik op de weegschaal ga staan een positief ingesteld mens. “Het is maar twee kilo, het hadden er makkelijk vijf kunnen zijn. Je bent immers op vakantie gegaan en uit logeren gegaan” Ja, dat is waar, het had ook meer kunnen zijn. Maar als ik mezelf meteen weer bij de kladden had gegrepen, was er niets bijgekomen. “Je moet niet zo streng voor jezelf zijn, probeer gewoon de komende periode niet aan te komen, dat is ook al goed.”

Het is wel fijn als iemand mild voor je is, en misschien is het ook wel een goede benadering. Als je te streng bent voor jezelf gooi je op een gegeven moment het bijltje erbij neer. Met een mildere, liefdevolle aanpak houd je het misschien langer vol.

Dit kan ook een goede tip zijn voor mijn medeblogger. Leg de lat niet te hoog. En bloggen over je strubbelingen met je voornemens is leuk om te lezen. Want het is zo herkenbaar. Iedereen heeft er moeite mee. Je denkt op 1 januari, dat gaan we even doen. Dit jaar gaat het lukken. Ik ga het prioriteit nummer één geven. Dan komt het wel goed. Ik heb toch geen andere grote projecten dit jaar. Maar na de eerste enthousiaste weken komt de klad er toch in. Een drukke periode op het werk, je voelt je een beetje ziek  en daarna ga je weer op vakantie. En de weegschaal is geduldig. Die praat niet tegen je. Je zult mensen om je heen moeten hebben die je op je gedrag gaan aanspreken, maar die ook mededogen kennen. Dus ja, ik ga mijn medeblogger er maar eens op aanspreken dat het niet goed gaat met haar voornemens en haar vragen wat zij er aan gaat doen.  En  dan heb ik er alle begrip voor dat het soms wat moeilijk is om je aan je voornemens te houden.

 

dinsdag 1 april 2014

Het licht

Ik houd steeds meer van mensen. Denk nu niet dat ik het Licht heb gezien en predikend door het leven ga. Maar het laatste jaar denk ik steeds vaker:wat zijn er toch een hoop aardige mensen op de wereld. En wat bedoelt iedereen het toch goed met elkaar. Nu ik op reis ben gegaan naar Venetië viel het me ineens op. Wat zijn de mensen toch aardig.  Op reis, zoals iedere toerist, blunderde ook ik, bij alle onbekende automaten en toegangspoortjes.

Zo wilde ik op het vliegveld een buskaartje naar Venetië kopen. Dat moest bij een automaat. Een agent hielp alle toeristen hier heel geduldig mee, want zo eenvoudig als het leek was het natuurlijk niet. Ook ik deed het in eerste instantie fout, hoewel de machine in alle talen (oké, geen Nederlands, maar wel Engels, Frans en Duits) instructies gaf. Dat vond ik nu aardig van die agent, dat hij daar gewoon uitleg bij ging geven. Hij was politieagent, moest dus de boel bewaken en zou zich ook te goed kunnen voelen om uitleg te geven aan toeristen. Maar nee, hij gaf een trap tegen de automaat, als dat nodig was en de toerist kreeg zijn kaartje. Daarop wees hij ze ook nog eens waar de bus naar Venetië vertrok. En dat alles met een lach. Ik hield meteen van die man.
En nog zoiets, toen ik uit de wc kwam en tegen het klaphekje opliep. Dat gaf niet mee. Dus ik probeerde het nog een keer, en weer gaf het hekje niet mee. “Push the button,” zei de wc-mijnheer. En ja hoor, voor mijn neus stond een 20 cm grote rode knop met een groot bord erbij, weer in vier talen, waarop stond dat je die knop in moest drukken. Had ik niet gezien. Zoals waarschijnlijk menig toerist die dag. Maar werd de mijnheer daar chagrijnig van? Nee, hoor. Hij lachte naar me en wenste mij een goede dag toe. Ik hield meteen van die man.  

Zelf heb ik een tijdje bij de bibliotheek gewerkt. Ik houd erg van boeken. Maar ik hield niet zoveel van mensen. Als het zomertijd was geworden en de klok in de bibliotheek nog niet vooruit gezet was dan wezen de klanten mij daarop. Bij de eerste tien mensen bleef ik beleefd. Ik bedankte hun voor hun input en zei ik dat ik het door zou geven aan de conciërge. Daarna zei ik alleen maar chagrijnig: “Ja, u heeft gelijk.” Vervolgens, bij ongeveer de vijftigste klant die dit opmerkte, werd ik opstandig en ging ik zeggen dat ze zich vergisten, dat het helemaal geen zomertijd was. Waren ze soms aan het dementeren? Er lag mij dus geen glorieuze toekomst in het boeken uitlenen in het verschiet. Ik ben dan ook iets anders gaan doen.
En nu ben ik weer thuis. Vanmorgen ging ik even op de fiets op pad. Een voormalige buurman groette mij. Ik heb nooit een stom woord met die man gewisseld, maar hij is niet te beroerd om mij te groeten. Hij heeft ooit in de Nieuwe Revu gestaan als body-builder en vrouwenversierder. Hij heeft de ongelofelijke uitspraak gedaan: “Als een vrouw geen grote tieten heeft dan vind ik dat niet erg. Dan laat ik er toch gewoon nieuwe tieten opzetten.”  Nu brengt hij zijn twee kinderen op de fiets naar school. Hij heeft iemand gevonden om van te houden, en kinderen mee gekregen. Hij is nog steeds wel breed maar niet meer zo ongezond bruin. Ik houd van die man.

Vervolgens kom ik de bakker tegen, die mij groet en de kapper staat op straat en zwaait uitbundig naar mij. Natuurlijk, ik ben klant bij ze. Maar ik betaal ze niet om mij te groeten, dat doen ze uit zichzelf. Bovendien kom ik nog maar eens in de twee weken bij de bakker, nu ik normaal gesproken ontbijt met havermout en lunch met noodlesoup. Maar het zijn gewoon aardige mensen. Zoals eigenlijk alle mensen die ik tegenkom. Aardige mensen, niet te beroerd om je de weg te wijzen, even voor je te stoppen als je over het zebrapad loopt.
Ik zie de goedheid van andere mensen nu pas, nu ik zelf in wat rustiger vaarwater gekomen ben. Nu mijn studie is afgerond, ben ik meer relaxed en heb ik meer oog voor wat er om mij heen gebeurt. Ik word ook eigenlijk nooit meer boos op mensen. De boeddhisten zeggen: You are not punished for our anger but by your anger.  En dat vind ik een hele ware uitspraak. Als je boos bent, is dat een straf op zich. Het vreet je op. Je hebt geen aandacht meer voor wat er verder om je heen gebeurt. Als je de goedheid van andere mensen ervaart, dan voel je je relaxed. Door mijn vakantie in Venetië ben ik natuurlijk enorm relaxed.  Dan valt het ineens op hoe aardig de mensen voor je zijn. Dus ja, eigenlijk heb ik wel een beetje het Licht gezien.

 

zondag 23 maart 2014

I ching


In de I Ching staat de lente voor een periode van creatieve groei. Men gaat ervan uit dat je een periode van rust, de winter, nodig hebt om daarna weer verder te kunnen groeien. Ik vind dit een mooi gegeven. Je kunt inderdaad niet altijd maar meer, meer, meer. Je hebt ook tijden dat er gewoon weinig gebeurd. Dat alles even stil staat en tot rust komt. Om daarna weer verder uit te lopen. Normaal dacht ik altijd dat, als ik stilstond, ik het opgegeven had. Maar je kunt natuurlijk op je pad even uitrusten en daarna weer verder gaan

April gaat voor mij zo’n maand worden. Ik ga op reis naar Italië en ook een paar weekenden  logeren bij vrienden in Nederland. Misschien is het wel geen rust maand maar meer een oogst maand. Om te genieten van wat het leven je brengen kan.  Om daarna weer verder te gaan met het worstelen met mijn leven.

De tarotkaart van vandaag laat de zegewagen zien. Er is sprake van een uiterlijke zegetocht. Maar het is slechts de zege in de stoffelijke wereld, de concrete stoffelijke zaken. Het ego zit vast in het stoffelijke zaken.  De sfinxen willen ieder een andere kant op lopen en de persoon in de zegewagen heeft geen teugels in handen. Ik vind het wel een toepasselijke kaart want inderdaad, ik ga de wereld rondreizen als in een zegetocht. Maar de problemen thuis zijn nog niet opgelost. Maar volgens de I Ching kan dat allemaal nog goedkomen. Gewoon even stilstaan, krachten opdoen en dan weer verdergaan.

zaterdag 15 maart 2014

Bezit is belastend


Aanstaande zaterdag is loslaatdag. In vele steden in het land zijn gratis workshops te volgen voor het loslaten van je spullen. Zelf ga ik naar de workshop in het WTC in Rotterdam.


De boedhisten zeggen al dat je niets kunt bezitten. En ik ben van mening dat alle spullen die je bezit je een beetje belasten. Als je opruimt en alleen spullen houdt waarmee je daadwerkelijk bezig bent dan geeft dat rust. Door oude spullen die je niet meer gebruikt en die niet meer bij je passen weg te doen, schep je ruimte voor iets nieuws. Niet alleen fysiek, dat je een lege plank in je kast hebt om iets nieuws neer te zetten. Maar ook in je hoofd. Je hebt afstand gedaan van iets en dat schept ruimte om nieuwe verplichtingen aan te gaan.   Ik denk zelfs dat je als persoon niet meer kunt groeien als je huis vol spullen staat.

Maar deze week heb ik weer nieuwe verplichtingen op mijn hals gehaald zodat ik geen tijd heb om uitgebreid naar de markt te gaan en gezonde groente te kopen. Het werd even snel een kant en klaar maaltijd s’avonds.. Het is leuk om een plaats te hebben in de maatschappij en dat mensen een beroep op je doen. Je kunt ze echt helpen met hun financiële shit. En ik vind het ook leuk om het uit te zoeken. Maar deze week komt het er op neer dat ik gewoon dit weekend doorwerk. Ik wordt er goed voor betaald, en volgende week is het weer weekend en dan ga ik echt genieten van nietsdoen. Soms wordt er erg negatief gedaan over werken. Dat je beter weinig uit kunt geven en vrij zijn in plaats van veel verdienen. Maar werken kan ook voldoening geven. Je kunt je ontplooien en iets zinvols doen in de maatschappij. En als je mazzel hebt wordt je daar ook gewoon goed voor betaald.

Vorige week bleek bij de officiële weging bij mijn vriendin dat ik toch 6 ons was afgevallen. Dat viel me erg mee. Maar ik zal het afvallen hoog op de agenda moeten houden om het gelukkig nog steeds dalende weegschaalsaldo niet om te laten slaan in een stijgende trend. En daarvoor zal ik ook in minder verplichtingen aan moeten gaan de komende tijd.

Mijn kaart is schildknaap pentakels, dit betekent als ik de forums er op na lees dat ik iets nieuws aan het leren ben?

vrijdag 7 maart 2014

Metamorfose


Opeens voelde ik de bruine muur achter me op mijn drukken. En waarom waren die planken aan de muur beige? Hoe komt het dat mijn hele huis beige is geworden schreef ik in mijn morning papers. Ik was het zat. Maar ik had allemaal afspraken dus ik moest nog even wachten. Maar vorig weekend heb ik een oude pot witte latex opengetrokken. Op internet heb ik een vrolijke foto uitgezocht en deze laten afdrukken op latex. Bij de Action en Xenos heb ik flink wat roze en paarse kunstbloemen gekocht.

En opeens leef ik niet meer in een mausoleum maar in een fris en vrolijk huisje. En als topper kwam deze week mijn nieuwe oven. Ik schreef eerder dat ik iedere maand een nieuw project wil opstarten. Deze maand zal dat het herinrichten van mijn huis dus zijn. Want ook de studeerkamer heeft nog een bordeaux rode muur die liever zonnig geel wil zijn. En de gangkast schreeuwt om een nieuwe inrichting.

Maar hoe gaat het met je dieet? Ik hoor het je vragen. Nou, niet zo goed. Drie weken geleden viel ik 1 ½ kilo af in één week. Dus ik kon de teugels een beetje laten vieren, dacht ik. Het gevolg was dat die 1 ½ kilo de week erop er weer bij zat. Volgende week er stevig tegenaan, dacht ik. Maar toen werd ik een beetje ziek. Misschien van de latex lucht, maar ik voelde me niet goed. En als je ziekig bent, moet je niet gaan afvallen. Dus na 3 weken is er niets af. Zondagmiddag moet ik weer op de weegschaal, bij een vriendin. De zwarte kousenkerk gaat binnenlopen door mijn gedrag. Hoe nu verder, want ik moet nog 9 weken. En op deze manier vaart alleen de zwarte kousenkerk er wel bij. Ik ben wel bezig met de writers diet, ik heb alle 7 stappen bestudeerd.

Ik breng ze maar half ten uitvoer. Ik schrijf wel de morning papers en ik wandel in de middag een half uur en ik loop met een opschrijfboekje op zak. Maar ik zal ook de rest van het boek gaan bestuderen. Of weer terug naar de motivatie goeroe Mieke Kosters? Met haar boek lukte het me om de knop om te zetten de eerste weken. Per saldo is er nu 8 kilo af sinds ik met het bloggen ben begonnen.

zondag 2 maart 2014

The Bag Lady


 
Gisteren kreeg ik een boterham. Ik zat zoals altijd, op mijn bankje in het park met mijn zakken om me heen. Ja, als bag lady heb je nu eenmaal aan één ding geen gebrek en dat zijn tassen. Toen kwam daar een vrouwtje naast me zitten en zij gaf mij een boterham. Ze zei dat het een Random Act of Kindness was. Ik zei:” Random Kind of Wattes” want ik spreek geen vreemde talen. Ik vroeg of ik moest bidden. Nee, dat hoefde niet. Het ging erom dat zij iets aardigs deed. Nou het was best een lekkere boterham, dus dat zat wel goed. En zo had ik mijn bijdrage aan de maatschappij weer geleverd want aan mij, kon zij haar aardigheid kwijt.
Begint dat vrouwtje te ouwehoeren over Fashion project 333. Ze was er nogal vol van dat ze maar 33 stuks kleding in haar kast had.  Ze had 15 selfies gemaakt van zichzelf in die kledingstukken.Dat was dan weer in de trant van Chantal Ehrhardt, zei ze. Als ze de foto’s naast haar kledingkast hing, kon ze ‘s morgens een setje uitzoeken. En ze had er een opgeruimde en overzichtelijke kledingkast aan overgehouden.



Maar zo biechtte ze op, in de gangkast had ze nog een keer 33 pieces. Twee kledingmaten kleiner die erop wachtten tot ze genoeg was afgevallen. Dus eigenlijk was ze helemaal niet zo minimalistisch.

“Oh,” zei ik. “Ik heb alleen maar wat ik nu aanheb. En in één van mijn tassen zit nog een vuilniszak. Die trek ik over mijn hoofd als het regent. En daar heeft nog nooit iemand een Engelse term voor bedacht.”

zondag 23 februari 2014

I'm leaving on a fast train


Je kunt wel roepen dat je op het juiste spoor zit maar daar heb je niets aan als de trein stilstaat En dat is een hoe ik met het afvallen bezig was vorige week. Maar inmiddels rijdt de trein weer en ik zit erin. Deze week ging er weer een kilo af.
Ik  ben begonnen in het boek The writing diet. Het boek beschrijft 7 tools om af te vallen. Ik schrijf inmiddels de morning papers ( tool 1) en ook schrijf ik op, als ik iets eet dat buiten mijn gezonde patroon valt, hoe ik mij toen voelde. (tool 2)  Ja, de naam van het boek doet het al vermoeden, het is voornamelijk dus schrijfwerk.
Iedere 3 weken ga ik bij een vriendin op de weegschaal staan en gaan we kijken of ik het geplande gewicht ben afgevallen. Als dat niet het geval is maak ik geld over aan een niet zo goed doel.
Het blijkt dat ik geen geld kan overmaken aan de PVV. De partij accepteert geen giften en donaties. Arme Wilders, vandaar dat hij geen geld heeft om eens behoorlijke haarverf te kopen en het moet doen met een flesje goedkope waterstofperoxide. Dus ik ben bezig een nieuw goed doel te vinden dat niet zo heel goed is. l.

Hebben jullie ideeën voor een niet zo goed doel?  Ik denk zelf aan een groep muzikanten van het Conservatorium die ik dit najaar bij een straat optreden heb gezien. Ik denk dat de studenten toch wel optreden ook al krijgen ze geen giften maar het is wel leuk voor ze om iets extra’s te krijgen. Maar ik ben de naam van de groep vergeten dus ik ben nog op zoek naar een ander goed doel.