Ja, ik zou eigenlijk moeten gaan afvallen. Waarom eigenlijk?
Dat zou gezonder zijn volgens wetenschappelijke onderzoeken.
Belangrijker vind ik dat ik dan een kleinere kledingmaat zou krijgen. Dan kan
ik veel meer leuke kleding kopen en die kleding staat dan ook nogeens leuk. En
hoewel ik tevreden ben met mijn leven zoals het nu loopt, wil ik toch weer eens
gaan daten.
Als je een nieuwe relatie wilt dan is dat makkelijker te
bewerkstelligen als je een slanke schoonheid bent dan dat je een slonsige
dikkert. En zelf heb ik ook liever een hunk op een surfboard dan een papzak die
onderuitgezakt zit op de bank met een zak chips.
Tijdens mijn studie nam ik mij voor om als ik afgestudeerd
was te gaan afvallen. Dat was een goed excuus om lekker te snaaien tijdens het
studeren. Maar ja, na 5 jaar studie was ik dan toch eens afgestudeerd op mijn
46e. Ik ben nog even op vakantie gegaan maar toen moest ik er toch
aan geloven: ik ging afvallen.
Ik had er alleen helemaal geen zin in. Het ging 1 dag goed
maar de volgende dag vond ik het wel weer welletjes geweest en kocht ik in de
pauze lekker een koffiebroodje. Mijn zorgvuldig uitgebalanceerde dieetlunch van
2 volkorenboterhammen met light kaas waren natuurlijk om 10 uur al op. Bij
thuiskomst nam ik maar een wijntje met een stukje kaas want het was toch wel
een erg zware dag geweest. Tja, ik zag na een week ook wel in dat dit niet ging
werken.
Maar van mijn studie had ik geleerd dat als je er maar tijd,
geld en focus tegenaan gooit, je vanzelf resultaat krijgt. Dus ik bedacht dat ik naar de Weight Watchers moest
gaan om een stok achter de deur te krijgen en focus te houden.
Dat ging goed. Een maandje of drie waarin ik 12 kilo afviel.
Maar toen hield ik mijn afstudeerfeestje. Dat was heel leuk, dus ik feestte nog
een tijdje door. Ik ging nog iedere week naar de Weight Watchers maar ik viel
niet meer af. Nog 2 maanden bezocht ik de wekelijkse bijeenkomst van de Weight
Watchers En iedere week vertelde ik de cursusleidster weer dat ik er weer geen
ene flikker aan gedaan had de afgelopen week. Dus toen besloot ik er maar mee
te kappen.
Maar ja, zoetjes aan kwamen de kilo’s er weer bij. Dus ik
moest wat nieuws verzinnen. Deze keer werd het Camebridge. Een heel simpel
dieet. Je eet s’morgens en s’middags een shake of soep. S’avonds eet je gewoon
en verder mag je helemaal niets. Ja, je mag water drinken. Dat was zelfs voor
mij te begrijpen en zo’n één op één gesprek met een consulente maakt best
indruk op mij. Dus ik hield me er keurig aan. Nou ja, door de weeks dan, niet
in het weekend. Maar de kilo’s vlogen eraf. In een paar maanden was ik 15 kilo
kwijt.
Ik had een stok achter de deur want in oktober ging ik een
groepsrondreis door Israel maken met een bus. Ik was echt dik. Maat 56 en ik
paste dus niet goed in een busstoel. En het leek mij vreselijk dat er niemand
naast mij zou willen zitten in de bus omdat ik ook een deel van de stoel naast
mij zou innemen. En dat je dan zo lekker
tegen je medepassagier aanschurkt. Brrrr, ik moest er niet aan denken. Dus maat
56 werd maat 50 in een paar maanden. En ik paste weer op een busstoel, en ik
kon al mijn oude kleding weer aan. En ik kon weer gewoon naar gewone winkels en
weer gewone kleding kopen. Fantastisch!
Op de rondreis in Israel bleek ook nog eens een leuke man
van mijn leeftijd in de groep te zitten. Maar toen ik hem vertelde dat ik hem leuk
vond na afloop van de reis, bleek hij mij niet te zien zitten. Dat vond ik erg
pijnlijk omdat ik verliefd op hem was en in de vakantie hadden we heel veel samen
opgetrokken, we konden het goed samen vinden. Bovendien was hij op zoek naar
een relatie. Ik denk dat hij me gewoon niet aantrekkelijk vond, want ja, maat
50 is nog altijd erg dik. Voor mijn vakantie naar Israel was ik gestopt met
Camebridge omdat ik geen zit had om met een shaker bij de Klaagmuur te zitten,
ik wou gewoon de lokale gerechten kunnen eten. Dat is voor mij een belangrijk
deel van de vakantie. Ik viel ook steeds minder af omdat de consulente niet
meer zoveel indruk op mij maakte. Weer liep ik de consulente iedere week te
vervelen met verhalen waarom het de afgelopen week weer niet gelukt was.
Sindsdien zit ik eigenlijk moed te verzamelen om weer te
beginnen met afvallen. 1 januari leek mij een mooi moment. Maar ja, als ik geen
cursusleidster of consulente heb om mij achter mijn broek te zitten vind ik
morgen altijd een betere dag om te gaan lijnen dan vandaag.
Ik besloot op 1 januari dat ik mijn oude voorraden in mijn kast op te maken. Als
ik nu eens iedere dag begon met een shake of havermout, s’middags een soepje en
s’avonds gewoon warm at, dan zou ik wel afvallen. Een soort low budget
Camebridge. Bovendien zou ik heel wat geld besparen wat mooi meegenomen is. En
die havermout en shakes stonden gewoon al in de kast.
Maar er komt niet zoveel van, daarom ben ik blij met het
blog van de Afvallige. Misschien gaat het indruk op mij maken. Ik hoop dat ik
wil bewijzen tegenover de mede afvallers van het blog dat ik het best wel kan.
En dat ik weer 15 kilo afval. Als het na 2 maanden geen indruk meer maakt is
dat niet zo erg. Dan heb ik intussen maat 44.