zaterdag 18 januari 2014

Overpeinzingen, wat vooraf ging


Ja, ik zou eigenlijk moeten gaan afvallen. Waarom eigenlijk?

Dat zou gezonder zijn volgens wetenschappelijke onderzoeken. Belangrijker vind ik dat ik dan een kleinere kledingmaat zou krijgen. Dan kan ik veel meer leuke kleding kopen en die kleding staat dan ook nogeens leuk. En hoewel ik tevreden ben met mijn leven zoals het nu loopt, wil ik toch weer eens gaan daten.

Als je een nieuwe relatie wilt dan is dat makkelijker te bewerkstelligen als je een slanke schoonheid bent dan dat je een slonsige dikkert. En zelf heb ik ook liever een hunk op een surfboard dan een papzak die onderuitgezakt zit op de bank met een zak chips.

Tijdens mijn studie nam ik mij voor om als ik afgestudeerd was te gaan afvallen. Dat was een goed excuus om lekker te snaaien tijdens het studeren. Maar ja, na 5 jaar studie was ik dan toch eens afgestudeerd op mijn 46e. Ik ben nog even op vakantie gegaan maar toen moest ik er toch aan geloven: ik ging afvallen.

Ik had er alleen helemaal geen zin in. Het ging 1 dag goed maar de volgende dag vond ik het wel weer welletjes geweest en kocht ik in de pauze lekker een koffiebroodje. Mijn zorgvuldig uitgebalanceerde dieetlunch van 2 volkorenboterhammen met light kaas waren natuurlijk om 10 uur al op. Bij thuiskomst nam ik maar een wijntje met een stukje kaas want het was toch wel een erg zware dag geweest. Tja, ik zag na een week ook wel in dat dit niet ging werken.

Maar van mijn studie had ik geleerd dat als je er maar tijd, geld en focus tegenaan gooit, je vanzelf resultaat krijgt. Dus ik  bedacht dat ik naar de Weight Watchers moest gaan om een stok achter de deur te krijgen en focus te houden.

Dat ging goed. Een maandje of drie waarin ik 12 kilo afviel. Maar toen hield ik mijn afstudeerfeestje. Dat was heel leuk, dus ik feestte nog een tijdje door. Ik ging nog iedere week naar de Weight Watchers maar ik viel niet meer af. Nog 2 maanden bezocht ik de wekelijkse bijeenkomst van de Weight Watchers En iedere week vertelde ik de cursusleidster weer dat ik er weer geen ene flikker aan gedaan had de afgelopen week. Dus toen besloot ik er maar mee te kappen.

Maar ja, zoetjes aan kwamen de kilo’s er weer bij. Dus ik moest wat nieuws verzinnen. Deze keer werd het Camebridge. Een heel simpel dieet. Je eet s’morgens en s’middags een shake of soep. S’avonds eet je gewoon en verder mag je helemaal niets. Ja, je mag water drinken. Dat was zelfs voor mij te begrijpen en zo’n één op één gesprek met een consulente maakt best indruk op mij. Dus ik hield me er keurig aan. Nou ja, door de weeks dan, niet in het weekend. Maar de kilo’s vlogen eraf. In een paar maanden was ik 15 kilo kwijt.

Ik had een stok achter de deur want in oktober ging ik een groepsrondreis door Israel maken met een bus. Ik was echt dik. Maat 56 en ik paste dus niet goed in een busstoel. En het leek mij vreselijk dat er niemand naast mij zou willen zitten in de bus omdat ik ook een deel van de stoel naast mij zou innemen.  En dat je dan zo lekker tegen je medepassagier aanschurkt. Brrrr, ik moest er niet aan denken. Dus maat 56 werd maat 50 in een paar maanden. En ik paste weer op een busstoel, en ik kon al mijn oude kleding weer aan. En ik kon weer gewoon naar gewone winkels en weer gewone kleding kopen. Fantastisch!

Op de rondreis in Israel bleek ook nog eens een leuke man van mijn leeftijd in de groep te zitten. Maar toen ik hem vertelde dat ik hem leuk vond na afloop van de reis, bleek hij mij niet te zien zitten. Dat vond ik erg pijnlijk omdat ik verliefd op hem was en  in de vakantie hadden we heel veel samen opgetrokken, we konden het goed samen vinden. Bovendien was hij op zoek naar een relatie. Ik denk dat hij me gewoon niet aantrekkelijk vond, want ja, maat 50 is nog altijd erg dik. Voor mijn vakantie naar Israel was ik gestopt met Camebridge omdat ik geen zit had om met een shaker bij de Klaagmuur te zitten, ik wou gewoon de lokale gerechten kunnen eten. Dat is voor mij een belangrijk deel van de vakantie. Ik viel ook steeds minder af omdat de consulente niet meer zoveel indruk op mij maakte. Weer liep ik de consulente iedere week te vervelen met verhalen waarom het de afgelopen week weer niet gelukt was.

Sindsdien zit ik eigenlijk moed te verzamelen om weer te beginnen met afvallen. 1 januari leek mij een mooi moment. Maar ja, als ik geen cursusleidster of consulente heb om mij achter mijn broek te zitten vind ik morgen altijd een betere dag om te gaan lijnen dan vandaag.

Ik besloot op 1 januari dat ik  mijn oude voorraden in mijn kast op te maken. Als ik nu eens iedere dag begon met een shake of havermout, s’middags een soepje en s’avonds gewoon warm at, dan zou ik wel afvallen. Een soort low budget Camebridge. Bovendien zou ik heel wat geld besparen wat mooi meegenomen is. En die havermout en shakes stonden gewoon al in de kast.

Maar er komt niet zoveel van, daarom ben ik blij met het blog van de Afvallige. Misschien gaat het indruk op mij maken. Ik hoop dat ik wil bewijzen tegenover de mede afvallers van het blog dat ik het best wel kan. En dat ik weer 15 kilo afval. Als het na 2 maanden geen indruk meer maakt is dat niet zo erg. Dan heb ik intussen maat 44.

8 opmerkingen:

  1. We moeten elkaar maar uit het slop gaan trekken! Zolang ik nog geen blog begonnen was, had ik een excuus om nog lekker door te eten ("Ik moet wel op mijn blog kunnen aankondigen dat ik NU begin"). Ik ga nog even moed verzamelen om ook mijn dieetgeschiedenis zwart op wit te zetten... Succes!

    BeantwoordenVerwijderen
    Reacties
    1. Ik zou niet te lang wachten met beginnen. Als ik zou wachten tot ik het heilige vuur zou zien, dan kon ik wachten tot ik een ons weeg. (inkoppertje) Ik heb meer iets met stokken achter de deur voor als het niet lukt.

      Verwijderen
    2. Voor stokken achter de deur ben ik ook wel gevoelig. Wat kunnen we als stok bedenken? Of zal het feit dat we op ons blog verslag doen al als genoeg 'stok' werken? Ik hoop dat ik braaf genoeg ben om ook te blijven schrijven als het wat minder gaat, dan heb ik de neiging te verdwijnen. Bij deze geef ik jou de taak/het recht om te schrijven 'he waar ben je?' als ik van de radar verdwijn :)
      Of zou belonen juist een goede stok achter de deur zijn? Ik kwam gisteren op de blog van iemand die elke dag als ze goed voor zichzelf had gezorgd een magneetje op haar koelkast erbij plakte ('stickertjes van de juf' noemde ze dat), en als ze een bepaald aantal had mocht ze zichzelf belonen met iets moois of leuks. (Met een rol koekjes... grapje).

      Verwijderen
    3. In de tijd dat ik niet bezig was met dieeten, heb ik mij wel verdiept in gemotiveerd raken. Ik heb ieder zelfhulpboek gelezen over dit onderwerp in de hoop het heilige vuur te zien. Het schijnt zo te zijn dat als je je voornemen opschrijft ipv alleen benoemen dat je al 30% meer kans van slagen hebt en ook beter preseert in je voornemen. Dus door dit blog te beginnen heb je je kansen al aanmerkelijk verbeterd. Zo, nu kun je dus een maandje achterover leunen. Mezelf ga ik het iets moeilijker maken. Als ik op woensdag niet ben afgevallen moet ik s'avonds naar de Weight Watchers. Als ik wel ben afgevallen mag ik lekker thuisblijven en een extra spaatje rood drinken.

      Verwijderen
    4. Ik weet trouwens wel de ultieme beloning, cq stok achter de deur. Als degene van ons tweeen die het minst is afgevallen aan het einde van het jaar, de studieschuld, cq de extra jaarlijkse hypotheekaflossing van de ander betaald. Maar daar begin ik mooi niet aan!

      Verwijderen
  2. Lieve Lehmans sister, ik geef je 1 raad: stop met diëten! En ga gezonder leven en doe dit in kleine stapjes. Je weg zal dan nog héél lang zijn, maar je wordt er gelukkige van en kan weer genieten van eten, ook gezond eten. Mijn nieuwe reis duurt al een jaar of 2, voorafgegaan aan 15 jaar diëten. En ik voel me beter dan ooit. Elke keer doe ik er een stapje bij als iets een gewoonte is geworden. Mijn huidige stapje is suikervrij. 40dagensuikervrij.blogspot.com

    BeantwoordenVerwijderen
  3. Je hebt gelijk. Kleine stapjes zijn beter. Door te dieeten heb ik ook wat betere gewoontes mijn eigen gemaakt. Zo drink ik geen frisdrank en vruchtensappen meer. In de plaats daarvan drink ik water. Ook doe ik geen suiker en melk meer in de koffie en drink ik die zwart. Ik drink geen bier meer maar wijn. Maar ik drink graag wijn en eet daar ook graag franse kaasjes bij. Dat is mijn grootste probleem.

    BeantwoordenVerwijderen
  4. Goed advies van Sjoukje, diëten moet je echt achter je laten, werkt voor geen meter! Ja, voor even...en dan komen er meer kilo's bij dan eraf gingen met het dieet. Zelf had ik een eetstoornis en jojo'de van hoog naar laag jarenlang. Toen ging ik gezonder eten, zonder diëten....en de eetstoornis is onder controle...ik viel af en het is er nog steeds af 2 jaar later. En ik eet heerlijk .....zonder caloriën te tellen...én zonder schuldgevoel eet ik ook tussendoortjes als ik daar toevallig zin in heb. Succes met de strijd tegen die kilo's!

    BeantwoordenVerwijderen